*Kayboluş Şiiri - Selda Şensoy

Gecelerin uykusuzluğu ile yanan gözleri
Küçülmüş
Mor halkalar
Yüklendiği geçmişi hırsızlıkla suçluyor
Yalın halleriyle..
Ağacında sararan yaprak gibi
Yüzü,
Zehrini akıtan yaşama
Renk vermeyen sahipsizliğe isyanda
Artık ne ayak sesi
Ne de yaprakların müziğini duyabiliyor
İçinde ne kin
Ne de sevinç..
Devrilmeye yüz tutmuş
Virân bedeni
Dokunulsa yığılacak toprağa
Fırtınada alabora olmuş hayallerini
Zihnine prangalarla kilitlediği anlarda
Yarılanmış hayatındaki beklenen
Karşısında duruyor..
Sonsuz sessizliğin içinde
Kendini bıraktığı
Yalan yüreği
İlk şahadetle
Karşı karşıya..
Süreyya yıldızından parlak
Mahkum olduğu gözlere
Bakarak
Kayboluşu yaşıyor.