Keskin bir bıçak sırtında, yürüyorum, avareyim.
Yüreğim soğuk üşüyorum.
Yıldızlar kan ter içinde,
Ve ben yine çığlıklarıma sığınıyorum.
Biliyorum ordasın.
Yol yordam bilmez kalbin.
Sahteliğin gerçeklerle boğuşmasıdır ellerin.
Martılar kulağına seslenir, duymak istersin duyamazsın.
Yeşertemezsin içindeki bahçeyi,
Avuçların kanar, yaşarsın haberin olmaz
Henüz doğmamış güneşe aldanırsın.
Ve hiç dünyaya gelmemişcesine kaybedersin kendini.
(12-04-2006)
Nazan MemişKayıt Tarihi : 20.1.2009 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!