Kayboluş... Şiiri - Erkan İnay

KAYBOLUŞ

Çaresizlik halkası takılmış boynuma,
Sevdamı haykırmak istiyorum,
Ama, sesim kısılmış sanki,
Benden başka kimse duymuyor,
Sınırlar konmuş her şeyime,
Müsaade edilen kadar ancak…
Nasıl olur da hayallerim sonsuz?
Vesveselerim, iftiralarım,gıybetlerim,
Alabildiğine sınırsız…

Gerçekleşmeyen rüyalara gitti ömrüm,
Kabul olmayacak dualarla geçti ömrüm,
Yoruldum ve bıktım sanki..
Aslında kazanılan çok kolaymış,
Farkına varmak için bir ömür harcanmış..
Aklım o kadar büyük ki,
Sığmıyor küçücük dünyama,
Bazen sanal da kaybolmuş, çıkamıyor,
Bazen de çamur deryasında batmış…

Olmaz hiçbir şey bahane,
Vicdanım huzur bulmazken,
Ne yapsam nafile,
Nefs denen çılgın savrulur,
Bir o tarafa,bir bu tarafa,
Emrinde zavallı akıl,
Haklı çıkarsa da inanmaz,
Harap olan gönüldür,
Olur tamir edilmez bir virane…

Dediler ki her şey yalan,
İster inan ma ister inan,
Sanma ki herkes boşuna kanan,
Akıllı sanma belki sen aldanan,
Tartılacaktır her an her yaşanan,
Sevgiyle yaşarsan olursun insan,
Artık rahat ettirir seni bir vicdan,
Sevmektir,vermektir, vazgeçmektir,
Her şeyden üstte ve önemli olan…

İçimde bir şeyler var,
Sanki asırlardır yaşayan,
Tarifi yok,bilinmez yaşamadan,
Şefkatle beslenen,
Sevgiyle süslenen,
Rahmetle tüllenen,
Verdikçe sevinen,
Ağladıkça gülen,
Yaklaştıkça güçlenen,
Her canlıda görünen,

Unuttukça zehirlenen,
Emanettir bilinen,
Sonunda teslim edilen,
Kaybolmuştur hissedilen,
Kayboluştur hissedilen,
KAYBOLUŞ,
Malesef KAYBOLUŞ…

kaybolmuşum ben satırlarda,
umutlarım kayboldu hatırlarda,
bırakmadım, bırakamadım, çırpınışlarda…
sana güvendim,sana inandım,
toprak olsamda,basılsam da bu çamurlarda….