Kaybolus... Şiiri - Necmi Gündüz

Once bir sehre sonra buyuk bir sehre sonra da cok daha buyuk bir sehre
Bir iki saatlik sikici bir yolculuk sonra daha uzun daha sikici biri daha ve en sonunda dayanilmaz bir tane
Elde bir iki valiz validenin doldurdugu bir kac nevi gida, havlu diger muhimmat
Yas kucukken de yorucu buyukken de,

Gidilen mesafe neyse de umutlar tasinan,
Ve her defasinda kaybedilenlerin verdigi agirlik ve elde kalanlara olan mesafe,
Iste asil bitkinlik nedeni,

Sevdiginden uzaginda kalacak olmaktan hep ayri kalmaya bir yolculukmus,
Belki de kaybettginin farkinda olmayip uzaklasmakmis hulyalara daliverip,
Mutlu olmak uzak artik, ta Kaf daginin ardindan daha uzak,

Kacmak tek duygu, her tanidigindan her akrabandan,
Kendini kendine yabanci hissetmenin agir yukunu bile hissetmeyecek kadar yabancilik,

Ve korkunc yalnizlik, inancinin bile yardim etmedigi bir yalnizlik,
Inanmanin dahi agir gelmeye basladigi,
Olum gelse de kurtulsam dedigin, hani inancindan bir elde kurtulsan kendini olduruvereceginin geldigi zaman,
Simdi yalnizim, yabanciyim, mutsuzum,

Baskalarinin hulyalara dalmasini izlemek, mutluluk naralari ile etrafinda dolanmalari,
Yasam bundan ibaret,

Yabanci yakinlarin akillari bu yalniza,
Mutluluk vaatleri ile sunulan aci ama cok aci bir zehir,
Ic kurtul, unut, dusunme,
Ya icmek yabanci yasamak kendime,
Gerci farki kaldi mi ki ha icmisim ha icmemisim,
Yabanci yalniz yasayan adam kendine bile.