Kayboluş Şiiri - Erdem Yalçın

Bir gün bir yerinde kaybolacaksın hayatın
Mutlaka sonsuz bir boşlukta uyanacaksın
Çevrende ne sevdiklerin ne düşmanların olacak
Ruhun belki pişmanlıklar içinde boğulacak

Düşün hani değer verdiklerin nerede
Nerede yere göğe sığdıramadığın malın mülkün
Halbuki sen onlar için bir ömrü verdin
Nice dostlarını belki bir pula feda ettin

Sen gerçek dostluk nedir bilmezdin
Bir mülk uğruna Nice değerleri terk ettin
Yükselmek için hedeflediğin amaçlara
Belki bastın nice garibanın sırtına

Basit birer araçtı senin için insanlar
Hayat tahtasında sana piyon oldular
Doymadı mala mülke gözlerin
Kazandıkça hep daha fazlasını istedin

Bilmezsin ki bir rüyadır bu yaşam
Her anında yaşanır farklı bir imtihan
Bir kez gönül yıktıysan kaybettin imtihanı
Bulamazsın başka şans yok bunun tekrarı

Çare mi bugün akıtmak gözyaşlarını
Söyle kim dinleyecek senin feryatlarını
Kayıp giderken ellerinden hayatın
Tescilidir artık bu senin kayboluşun

Kanaat et az kazansan da helali ara
Bir hayal uğruna ruhunu şeytana satma
Bu dünyada kazandıkların Sığmaz kefenine
Bir boş pırıltıya mevlanı terk etme