Kaybolus Şiiri - Gassan Satar

Aynaya yansiyan cocuk gulumsemem
Yitik bir askin hatirasi
Cok eskilerde kalan belki
Ya da gelecegimi prangalayacak kadar yakin
Umutsuzlugumu korukleyecek taze
Acilarini kaniksayacak kadar eski

Tutkularim, heyecanlarim
Siz bir kosede kalin
Yok sayiyorum sizi
Kendime soyledigim yalanlarin en yamanisiniz
Yok saydigim en cok olansiniz

Gece geliyor iste yeniden
Ruhumu hic doyurmayan eglencelere
Isiksiz kahkahalara yolculugum

Huzur denen aldatmacanin koynundayim
Sehvete atilgan yuregim
Gel yalniz birakma korkakligimi
Mutlu oldugum yalanlari yarat benimle

Dinginlik soldurmus renklerimi
Tek duze giden bu yasam
Katili hatiralarimda kalmis ask duygusunun

Kuklasiyim kendi kandirmacalarimin
Inkarcisi aska susamisligimin

Bu ahlak bu namus bu kurallar
Bu gunah bu kosullandirma bu aliskanliklar
Iste teslim ettim size
Heyecanlara susamis gulumsemelerimi

Ben yalanlari kadar yasayan
Korkakligi kadar derin gomen kendini yokluga
Sesinin fisiltisi kadar sehvetli unutkanliklar buyuten

Bir sarki var dudaklarimda
Bedenimde gezinen urpertilerle dans eden
`Sevmeyi ne kadar ozledim` diyen bir kadin sesi
Anlatiyor hic durmadan beni

Ben ki askin gonullu hizmetkari
Sevmeye simarmanin masum cocugu
Ah tutkum dile gelse
Anlatabilse beklemeye korktugum o aska
O resmini cizmeye korktugum sevgiliye
Anlatabilse umutsuz bekleyislerimi

Karanliga itmisim butun bilmek istemediklerimi
Bu yuzden ben en cok geceyi sevdim..
yasayamadigim duygularin ozeti gibi..
karanlik bir ozlemin icinde..
tutulamayan yildizlarin isiltisi gibi..

sen ey bilmedigim sevgili..
hic sevisemedigim.. hic sarilamadigim..
senin yoklugunda anlamlanir nice mutsuzlugum.
yoklugun iste herseye sebep..
mutsuzlugumu anlayamama bile..

Sen bil ama, sen bil beklemedigim sevgili
Tenine hic dokunamayacagim uykularimin kahramani
Ozledim
Ozledim ozlemeye korktuklarimi anmayi
Yasamayi…
Sevismeyi tenimden ben olan tutku akarken yasama