Kayboluş Şiiri - Rıdvan Kıraç

Sığamıyorum hiçbir yere,
Ardımda hep kimliği belirsiz gölgeler,
Uzaklardan gelen bir çıngırak sesi
Beni o geçmiş mevsimlerin mutluluğuna çağırıyor

Sonra bir his geliyor içime
Artık ne kadar uzağım her şeye,
Yılların biriktirdiği her heves, bir avuç kum misali
Dökülüyor avuçlarımdan

Ayaklarım sürüyor beni istemsiz
Durmak yavaş bir ölümmüşçesine
Ölümden kaçarcasına yürüyorum
Vardığım hiçbir yer bana ait değil

Yeşil mi mavi mi gri mi
Kararsız dalgalardaki köpüklü devinimler misali
Soğuk derinlere dalıyor arzularım
Yarım kalmış bir aşkın iniltili senfonisi gibi

Her şeyi severdim bir vakit
Arkadaşlarımı, işimi, ailemi, o bilinmez geleceği
Şimdi susuz toprak gibi çatlamış kalbim
Her şeye yabancı, umutsuzca çarpıyor artık sanki

Gelenler umduklarım değil
Gidenler verdiklerim değil
Gideceğim yol isteğim değil
Kayboldum sanki.