Kayboluş Şiiri - Efe Can Doğan

Kalkanlarımı indiriyorum ve bu savaşın sonu
Ufuk çizgisinde kimse kalmamış
Tırnaklarımla kazıyorum bu hatıraları
Derinlere inmek mesele ama
Yine de unutmamak için tüm bu çabam
Aç değilim
susuz değilim
ama uykusuzum.
Bir şimşek çaksa onunla deleceğim gök yüzünü
Sebepsiz sorgulamalarımın son durağında inmek için bekliyorum
Kimse burada olduğumu bilmeyecek ama ben yinede tırnaklarımla kazıyacağım
Kanayan bilinçaltım delik deşik
Cesaretim olsa bile güçsüzdüm
Kaygım yoktu ama kaygılıydım
Bir yaşamım vardı ama yaşamıyordum.
Aradıkça buldum
Buldukça kayboldum
Kayboldukça kendim oldum.