Doldum taştım gönlüm coştu,
Anladım ki her şey boştu,
Hep dostluklar bir yalanmış,
Ardında bir amaç varmış.
Ben de çekilip dünyama,
Şiirlerde varlığıma,
Devam edeceğim dostlar,
Tertemiz kalsın anılar.
Gerçekten de aptalmışım,
Dostlukları var sanmışım,
Tek dostum kalemimmiş meğer,
Şiirlerle bulayım değer.
Yazacağım sonsuza dek,
Umutlar sergileyerek,
Ben bende var olacağım,
Gönlümle dost kalacağım.
Yalnızlığın tünelinde,
Ruhumun ışık selinde,
Hayaller bahçesindeyim,
Yükselmeli derinliğim.
Şiirlerle dostluğu ben,
Yaşatacağım gönülden,
Yalancı değil şairler,
Tüm gerçekleri sergiler.
Şairim ben ozan değil,
Doğru yazdım yalan değil,
Meğil vermedim yanlışa,
Değmem gönlü kararmışa,
Dostluklar malikânesinde,
Gönlümün sırça köşkünde,
Şiirlerle olacağım,
Dostluk barış yazacağım.
İçim öyle çok acıyor,
Bakın kalbim kan ağlıyor,
Belki de ben hatalıydım,
Dostlarımı tartmalıydım.
Düşüncemle ayaktayım,
İnanın çok kararlıyım,
Ben ben olmaktan çıkamam,
Kaybolursam yaşayamam.
Ben beni bulmuşum bende,
Aldanmışsam da seçimde,
Yine bende bir ben varım,
Yazılarım benim kârım!
Kayıt Tarihi : 4.11.2006 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairler derneğimizden bir arkadaş, ozanlarla şairler arasında bir tanım yaparken hem de dost bildiğimiz bir ozan kişi, şairler yalancıdır ozanlar işin özünü yansıtır deyince çok kırılan gönlümün yarasını sardıktan sonra,bu şiir döküldü kalemin yapraklarda kıpırdanışlarıyla.Bu şiiri okuyunca o da yaptığının söylediği sözün özrünü diledi fakat bu şiirde bir abide gibi derneğin duvarına o kişi tarafından asılmış durumda.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!