Kaybolup gelir… Şiiri - Oktay Çekal

Kaybolup gelir…

Bir sevda dansıdır, yüreğinin çarpıntısı,
Umuda yolculuk gibi, sonsuzlukta atar…
Gözlerini kapatır, bir dilek yıldızı gibi
Kayar duygularda, akar damla damla…

Gecenin namahrem karanlığında, ruhu…
Bilinmeyen, şehrin kenar sokaklarında dolaşır,
Ve bedeninden taşan sıcaklığı, eritir görünmezliği
Aşk’ı arar içinde büyüttüğü, hislerde kaybolur.

Duyamazsın ayak izlerini, rüzgâr sessizce eser,
Varlığının ağırlığı kuş olur, uçar teninden,
Yok, gibi yaşar nefesinde, düğümlenir hayat,
Ah çeker, derinden kopar bir parçası…

Alın yazısıdır, yaşadığı ömür…
Tarifsiz dert gömleği, giyer ruhuna,
Boğulur sevgisi, bir darağacında,
Her gidişinde, kaybolup gelir…

Oktay ÇEKAL
24.11.2011-23.31