Kaybolsam Şiiri - Yanis Bozikis

Şöyle bir ellerimi
karanlık göklere doğru yükseltsem,
kara toprağa ve gamsız insanoğluna bakan yüzümü,
umut gibi parlayan yıldızlara doğru kaldırsam,
insanlardan ayrılsam
ve çürümüş vücudumu,
toprağın derinliklerinde bıraksam,
bitkiler gibi bütün gecelerimi beklemekle,
gündüzlerimi de güneş ışınlarını
ve gün batışını seyretmekle geçirsem,
saatlarce,günlerce,yıllarca,asırlarca
hep yorulmadan sonsuz gökleri ve evreni
en küçük teferruatına kadar incelesem,
su üstünde yüzen bir yaprak olsam,
hep daha uzaklara,
daha uzaklara gitsem,
şiddetli rüzgârların akımına kapılsam,
kaybolsam,kaybolsam...