Kaybolsa da Beklediği Umut

Hayatın getirdikleriydi çektikleri
Çekmesi gereken tüm hesapların çilesini çekti.
Tek bir şeye bağlanmıştı sımsıkı
O da umut.
Ne bir seveni vardı,
Ne de bir düşüneni.
Aşk bile yoktu yüreğinde.
Bir zamanlar hafifçe esmişti bedeninde.
Buzdan kaleler yaptı kalbine.
Güneşini bekliyordu.
Uyanmasını istiyordu yüreğinin,
Yeterince kabus görmüştü.
Mahkeme kurmuştu beyninde
Her şeyi yargılıyordu
Önce cesedi buldu.
Sonra düşündü ’hangi acımasız böyle bir katliamda bulunurdu.’
Sonra katili buldu.
Katilin tek suçu masum bir kalbi öldürmesiydi.
Suçlu ise bir çift göz.
Suç belliydi suçlu belliydi
Cezayı ise kalp çekti
Bir damla sahte gözyaşlarında boğuldu.
Tek bir şeye bağlanmıştı sımsıkı
O da umut
Ve dayanamadı sordu:
‘sence ne yapabilirim ey kaybolsan da beklediğim umut? ’