Kaybolon Gençlik Şiiri - Mesut Kaplan

Kaybolan gençlik döner mi geriye
Hiç inanır mı ölümüne dahi sevene
Elbet bir çift sözüm var
Acımadan vurup gitmeyi bilene

Oysa sana defalarca, milyon kez söylemiştim
Demiştim ki
Sonradan ağlatacaksan ne olur güldürme
Vurup da yaşatacaksan bırak beni öldürme
Arkamı döndüğümde yok olacaksan
Kendini sevdirme
Günün birinde yol alacaksan şimdi git bekleme
Hiçbir şey demem, nazıma zülümle cevap verene
Hiçbir şey demem ben ağlarken gülüp eğlenene

Hangi işkencelere maruz kaldım bir bilsen
Gönül mahseninde sırf seviyorum mecburum diye
Şimdi yürüyorum ellerim cebinde
Her şeyden yoksun, sessiz bir şekilde
Hani var ya istemeden gittiğim düğün davetinde
Sevdiğimi, ümitlerimi, mutluluğumu, gelecek günlerimi Sahip olduğum her şeyi bırakıp da geldim anne
Yalnız değilsin diyen çaresizliğimi aldım kendime
Uğraşıp didindim yıllarca
Hayat beni yenememişti ilk defa
Yakaladım diyordum mutluluğu sonunda
Geç kalmışım be anne
Bir bilsen ne ateşler yanar söner içimde
Şimdi yürüyorum ellerim cebimde
Bilmiyorum, ne olur senin duan da olmasa üstümde
Şimdi ölüme gidiyorum anne
Çıkarmışım ellerimi cebimden
Bir şarkı sözü var dilimde
Aşk laftan anlamaz ki mutlu ol yeter diye
Toplu halde çekilmiş bir fotoğraf ile
Mf yazılı bir kumaş parçası kaldı geride

Ne yapmayı mı düşünüyorum
Anlık ölüm istiyorum
Ne dostlarım dursun başımda
Ne düşmanlarım gülsün karşımda
Anlık ölüm istiyorum
Ne döşeğim ağlasın bana
Ne de af dileyenler gelsin yanıma