Kaybolmuşum ben senin gözlerinde
Kendime hep sığınacak bir liman aradım
Onca kalabalığın ortasında yapa yalnız kaldım
Uzaklara dalıyor gidiyor gözlerim
Kendini arar durur benliğim
Yalnızlığa sığınır ruhum
Ne anlayanı ne duyanı olur bu feryadın
Bir yanım yalnızlığa sımsıkı sarılıyor
Bir yanım yoruldum artık diyor
Neden gelir bana bu garip hüzünler bilmem
Düşünmüyor da değilim aslında
Kime ve neye borçluyum bu garip hallerimi
Kendini kaybetmiş arıyor varlığını
Mutlu olmak mıydı derdi bu arayışın
Yoksa ben değil miydim bu satırları sana yazan
Göçebedir ruhum yabancı gelir sana
Tutma elimden yazık olur sana da
Kendimi ben bulamadım bu şehirde
Nedense yabancı gelirim tanıdığım her kula
Anlayamazsınız siz beni kaybolmuşum benliğimde
Varım yoğum bilinmez bu şehirde
Ben kaybolmuşum kirpiklerinin ucunda
Ne olursun suz ağlama
Ruhum can çekişiyor kirpiklerinin ucunda
Kader sana yakışmıyor sus ağlama
Ne olursun gül biraz
Kaybolmuşum ben senin gözlerinde
Kayıt Tarihi : 16.5.2022 15:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!