-Kaybolmuşum Ben Şiiri - Nurcan Bingöl

Daralıyorum her solukta
Boğuyor beni kendimle yüzeleşmelerim
Olumsuzluğun sükunetindeyim
Sessizliği bölen gölge gibi yansıman
Hiç gitmiyorsun ki hayalimden...

Hayaleti misin benliğimin nesin sen?
Yürek yorgunluğu bu beni bitiren.
Gülmeye mecalsizim sen yokken
Ağlamak bile zor, göz yaşlarım bile tembelleşti hüznünden
Anda değilim bu aralar, dünde takılı kalmış düşüncelerim
Asılı ipte sanki yarınlarım
Göremiyorum önümü sisler sarmışken etrafımı
Gelecek bulanıklaşmış kör ediyor beni sensiz bakışlar
Tanıyamıyorum kendimi bu aralar
Ne oluyor bana böyle!

Senden önce sanki hiç yaşamadım mı ben?
Yine yaşarım demek istiyorum
Ama; bırakmıyor ki senli anılar
Kalbim atımsız, nefes alışlarım hayattan ümidini kesmiş
Boş bakışlarım var herşeyi sana dönüştüren
Yokluklar içinde kaybolmuşum ben...

İdam sehpahasında ölümü bekleyen bir mahkumum şimdi
Çek ipimi sensizlik ölümden daha soğukken üşüyorum ben....