Kaybolmuş Zaman II Şiiri - Aydın Gençalp

Bir okyanustasın, masmavi
Dalmış derinlere, uçuyorsun adeta
Beklenen bir misafirmiş gibi
Kucaklamış okyanus seni
Hasret kalmış anlaşılan
Bu gülümseyen yunuslar,
Şarkı söyleyen balinalar
Sanki bir
Karnaval bu
Kutluyorlar senin gelişini
Okşuyor kulağını
Neşeli yunusların,
Endamlı balinaların yankılanan şarkıları
Kutsal bir tını bu sanki

Şimdi deniz anaları geliyor suyun diplerinden
Göz kamaştıran bir ahenk ile
Işıl ışıl, rengarenk ediyorlar karanlığı
Yüzgecine takıveriyor sonra seni bir köpekbalığı
Açık mavilerine götürüyor seni okyanusun
Bırakıyor seni yüzbinlerce palyaçonun arasına
Hepsi de seni bekliyor, biliyor musun?
Turuncu-beyaz bir balerin oluveriyorlar
Şaklabanlar sizi...
Alkışları kabul ediyorlar sonra
Çembere alıyorlar seni
Bir küre oluyorlar sonra
Dönüyorlar etrafında
Dönüyorlar, dönüyorlar...

Açıp kapayıveriyorsun gözlerini
Ah! Bir de nerede bulasın kendini!
Bu... Bu nasıl bir mercan resifi?
Bir başka dünyaya ait sanki
Büyümüş de küçülmüş dağlar gibi...
Salına salına dans ediyor üstünde yosunlar
İstiridyeler, karidesler, yengeçler, ıstakozlar...
Süzülürken resifin üstünde
Bir o yana, bir bu yana
Birden kaldırıyorsun başını
Bakıyorsun resifin ardına
O da nesi öyle
Devasa bir kum saati!
Nutkun tutuluyor bu
İnanılmaz şey... Karşısında!
Okyanusun, serin karanlıklarından
Kumlar, kumlar, kumlar... Akın akın geliyorlar
Okyanusun, olmayan yüzüne doğru
Sonra, sonra yunuslar da izliyor onu
Çıt bile çıkarmaksızın
Mutlak bir sessizlik içinde
sonra yumuşakçalar... Işıklar, renkler saçaraktan
SOnra mavi, kambur, katil balinalar
Yengeçler, karidesler, ıstakozlar, deniz atları
Derken tüm deniz alemi
Eriyip gidiyor bu
Esrarengiz, devasa kum saatinin içinde

İşte anlıyorsun ki o zaman
Bu lacivert, dipsiz okyanusun sularında
Dibe vurmuş, kaybolmuş zaman!