Kaybolmuş unutlar 12.41 19 10 2024

Kaybolmuş Umutlar

Ey Yar, karanlığın sarıp sarmaladığı gönlümde,
Bir umudun soğuk elleriyle kıstırılmış,
Seni beklemekten yorulmuş kalbim,
Baktıkça, gözlerimde bir hüzün sarmalı.

Allah'tan korkmazsan,
Hayatın yükünü omuzlarımda taşırım,
Her feryadım, sanki bir yürek yarası,
Kime anlatsam, sözlerim boğazımda düğümlenir.

Gözlerimde kaybolmuş hayallerin silueti,
Bir yudum sevda suyu ararım ama bulamam,
Bütün sokaklar sensiz birer sonsuz boşluk,
Çırpınan ruhum, her köşe başında kaybolur.

Sen mi bilmezsin, yüreğimdeki boşluğu,
Ben mi yokluğunda kaybolup giderim?
Kendimi unuttum, gölgeler peşimi bırakmaz,
Her adımım, karanlık bir kuyuya düşer.

Allah’tan korkmazsan,
Adalet nedir bilmezsin,
Her gözyaşımda bir anı saklı,
Geçip giden günlerime birer zincir.

Hayal ettiğim günler, şimdi hayal meyal,
Bir umuttan öte, sadece derin bir yalnızlık,
Yüreğimde bir yara, geçmez bu acı,
Sonsuz bir gece gibi içimde hüzün.

Ama ben, içinde kaybolmuş bir düşteyim,
Sesini duysun diye haykırdığım her an,
Bu kadar acı hangi insana yakışır,
Kıyametin eşiğinde, suskunluğuma yazık.