Kaybolmuş Ümitlerim Şiiri - Duran Saper

KAYBOLMUŞ ÜMİTLERİM

Yarım kalmış oyunlarım,
Elimden alınmış oyuncaklarım.
Adını koyamadığım hayat ,
Umutsuzluğa, karamsarlığa bürünmüş,
Çalınmış yanlızlılarım.
Sönmüş kalın kaş altındaki
Parlak gözlerim.
Ağarmış ;
Alnıma düşen kömür tenkli saçlarım.

Derin sızılar içinde kalmış,
Pınar olmuş acılarım.
Akmış içime doğru.
Ertelenmiş sevinçler,
Çoğalmış duraklarım.
Kayıp düşmüş elimden mutluluk,
Artmış gözyaşlarım.
Alıp gitmiş başını bütün sevgililer,
Yitirilmiş dostlukjlarım.

Yaralarım, Ah ! Artarak çoğalan yaralarım!
İzbede kalan kaderim.
Karanlık, kovukta,
Issız sokaklarda kalan umutlarım.
Yakılmış, yıkılmış,çürümüş insanlık.
Aç bir pişmanlık duygularım.
Gönlümde kırılmış bir çınar,
Dünyadaki kullar benim kaygılarım.
Bulanık, havada kalmış yıldızlar
Gökyüzünde kaybolmuş yarınlarım.

Unutulan gençliğim, yosun kokan denizim,
Seninç yüklü gemilerim şimdi neredeler?
Başlamış acı pişmanlıklarım,
Kesilmiş ser çeşmem,
Kurumuş, çöl olmuş eski huylarım.
Felce uğramış beynim,
Toprağa çakılmış sevgim,
Geleceğine dargın günlerim
Bir bir tükenmiş hayat !
Kaybolmuş ümitlerim...

Duran SAPER -30.10.2008