Kaybolmuş Şehrin Karanlık Sokakları

senle ben,
kaybolmuş şehrin karanlık sokaklarında birbirini arayan iki yanlızız...
karanlığın yuttuğu kaldırım taşlarına yazdığım adını,
gözlerinden düşerken yaşlar öldüğüm anımı unutmuşum yanlızlıkta,
sızlayıp durduğum bir duvar dibinde,
dökülürken yaşlar simsiyah bulutun gözlerinden,
ben hala,
unuttuğum adını hatırlamaya çalışan bir yanlızım...
gelecek elbet!
kaybolmuş şehrin karanlığında parlayan gözlerin karşıma,
soğukta üşüyen ellerim yanacak ellerinde,
gözlerini özleyen gözlerim donacak alev alev gözlerinde,
fırtınalar kopacak sığ bir deniz maviliğindeki yüreğimde...
sonra özlemini sarıcam kollarıma,
hiç bırakmadan ölümüne belkide,
kaybetmek nedir bilen ruhumla,
koklayacağım gülbahçesi tenini,
belkide ölücem kollarında,
belkide atıcam uçsuz bucaksız uçurumdan aşağı,
kaybolan aşkımın kalıntılarını,
yok olduğu anda aşk,
son nefesimi vericem belkide sıcaklığında,
soğuk bedenimle...
ve ben ölücem sonunda!
yanlızlıkta,yanlızlıkla!
ve ben ölücem inan!
kaybolmuş şehrin karanlık sokaklarında...