Kaybolmuş düşleri saklardı kayıp şehirler,
gölge kovalamacası başlardı bu kayboluşlarda, hüznün gizlendiği sabahları yaşatırdı kayıplıkta doğan güneş, üç sevgi sözcüğü iletti bu doğuşla ama önce acıyı tarif et dedi sonra anlardın sözcüklerle kaleler yapmayı...
Önce sevileceksin, sonra da çok seveceksin, çok sevince de öğrendiğin acıyı tadacaksın, derken de rüyalarına gömdüğün her şeyi arayacaksın hayatta, bulamayacaksın ki işte o zaman zıplayacak acılar beyin diplerine... Kayıp şehirlerin ışıkları batacak göz diplerine kurumakta olan yaşlarla...
İşte o zaman pişman değilsen ki sevmenin sonsuza yaşayacağını öğreneceksin, derken sadece gözlerini kapatıyordu bunları dinlerken...
Tek nefeste söylediği tek cümle vardı, çoktan öğrenmiştim, bunu derken bile ıslaklık çene kemiklerinde raks ediyordu... Ve güneş kızıl ışığını vurduğunda alnına, tuhaf bir gülümseme belirdi gözaltlarına uzayarak, tereddütsüz “ben zaten çok sevmiştim” dedi...
Tamamını Oku
Galiba şu hayatta en güzel söz eyvAllah. Bir yanın EyvAllah derken,halen hüzünlerle boğuşursun..Giden gitsin,biten bitsin abim..Nereye kadar bu üzüntüler...Allah can sağlığı versin..
Yüreğin dert görmesin,ilhamın daim olsun sevgili abim..
Ahhh! Eylül, ahh...... Bir yanın yaz, bir yanın sanki kış.. Adının 'sonunda bahar var ya..' İşte odur kalan... Bundan sonra yaşanacak olan...
Yine sürükleyen bir yazıydı Dostum.. Tebriklerimle...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta