Kaybolmuş Aşkın Özü Şiiri - Kuzey Pb

Nesilden nesile duyduk aşk ile...

Aşk, kime gülmüş ki, 'SEV' diye...

Ne dostlar, ne şairler, ne büyükler, ne ustalar
ölmüş aşk ile...

Aşk, kaldı eskilerde...

Onları ayıran hep zorbalıklardı...

Onları ayıran hep ölümlerdi...

Kaldımı şimdi aşkın özü bile...

Özü kaybolmuş aşkın,
sözü tutulmamış aşıklarıyız.

Biz ne anlarız ki 'Aşk' ile...

Şerefsizlik diz boyu yüreklerde...

Sallama gülüm sen bile...

Aşkı yaşatmak senin ne haddine!

Ömrümde yazdım durdum,
gönlümün aşkı ile...

Tutuşan bu gönlüm,
şerefsizliğinle öldürdü,
aşkı bile..

O yüzden gülüm,
biz özü kaybolmuş aşkın,
oyuncaklarıyız...