Cinsine duyduğum bu öfke
Bu kadar derinden sarsarken beni
Nasıl sarsıldığım yerden
Güller açtırtmayı başardın sevgilim
Korkusuzluğumun sebebidir gözlerin
Kalbini açtığın yerde bir ömür uyut beni
Yuva kurmama izin ver kuytu bir köşende
Kaçalım buralardan insanlardan uzağa
Duruşun, yıldızları kuma gömer sevgilim
Yalnızlığımı seninle kaybediyorum bu günlerde
Kimsesiz kimliğimi, seninle ötekileştiriyorum
Özlemin yokluğuna alıştıracak diye çok korkuyorum
İzin verirsen kaybolmak isterim sende
Gözyaşlarımızı kurutup asalım birlikte
Karanlığımdaki tek ışıklı yoldur senin yolun
Ve ben o yolda yürümeyi bir hâyli çok seviyorum
Kayıt Tarihi : 24.4.2020 00:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!