Kaybolmalı bazen insan...
Kendine adanmış bir yaprağın kuytu renginde,
Bir unutuş misali akan yağmurun düşüş menzilinde,
Kaybolmalı bazen insan...
Adını unutmalı,
Herşeyi unutmalı bazen insan.
Uzaklara, çok uzaklara taşımalı yüreğini,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta