Kaybolmak... Şiiri - Ali Bilal Tepe

Kaybolmalı bazen insan...
Kendine adanmış bir yaprağın kuytu renginde,
Bir unutuş misali akan yağmurun düşüş menzilinde,
Kaybolmalı bazen insan...
Adını unutmalı,
Herşeyi unutmalı bazen insan.
Uzaklara, çok uzaklara taşımalı yüreğini,
Hiç bilmediği diyarlarda uyutmalı gözlerini.
Yoktan bir şarkı yaratmalı,
Ve o şarkının içinde yaşamalı bazen insan.
Çırılçıplak kelimelerle tanışmalı,
Günebakan çiçeğinden eylülü dinlemeli bazende.
Bir patika yolundan yükseklere çıkmalı,
Ordan herkese sessizce haykırmalı bazen insan.
Yıldızları olduğundan az görmeli,
Gökyüzünü bildiğinden ötede hissetmeli bazende.
Gözyaşlarını toplayıp en yaşlı eskiciye vermeli,
Ve yerine yenileriyle ağlamalı bazen insan.
Kırılmış düşlerini yapıştırmamalı,
Sadece onların benzerlerini aramalı bazende.
Hayalzede yüzünü bir solukta dünde bırakmalı
Hayalperest teniyle bir kaybolmalı bazen insan.
Kaybolmalı ki insan, kaybolmalı ki bazen,
Arandığında kolayca ele geçmesin...