Kaybolmak Şiiri - Mustafa Bardak

Kaybolmuşsun, güneş açmiş,
Ay doğmuş üzerine,
yok olmuşsun.
Ne meyve birakmişsin ardinda
Ne bir tat, kurak bir bitki gibi
Kuruyup savrulmuşsun.
Şimdi bir su bağlar ancak seni
Hayata...
Görmediğin çiçeklerin açar yeniden...
Yapraklarina arilar konar belkide...
Köklerinde böcekler beslenir seninle,
Dallarina kuşlar konar,
belkide, gölgesinde dinlenilen,
Koca bir çinar olursun...

Yeterki kaybolma!