artık yol oldun gittin
elimdeki kum tanecikleri gibi
sonsuzlukta kayboldun
ne çare ki unutsun bu gönül
mavinin esaretine takılıp
kalmışken aradı gözlerim hep seni
binlerce kez yazdım adını kumsallara
en önemlisi kalbime
takıldı gözlerim kuşlara
şarkılarını kulağa hoş gelen
seslerini duydum bir an
senin gibi
sonra onlarda ardına bakmadan gittiler
şimdi kalbim kaldı yalnız
gözlerim ise umutsuz...
Kayıt Tarihi : 11.3.2011 21:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!