Kaybolma Şiiri - Şair Avare

Bir akşam üstü çaldım kalbimin kapısını
Biliyorum içerdesin aç kapıyı
Hani demiştin ya üç kere ağır ağır çalarsan
Çaldım işte üç kere en ağırından en zavallı halimle

Ve sende kapattın suratıma hiç açmadan kapıyı
Ve ben yine yalnızım kendi kalbine giremeyecek kadar çaresizim
Aslında böyle sana sola söverken korkuyorum içerden içerden
Sana böyle kusarken şiddetimi ya günahını alıyorsam
Yani ya sen evde yoksan
Hiç benim olmamış yani aslında seviyorum sanmışsam

İşte çelişkiler bir teröristin kurduğu pusu kadar sinsi
Bir eylemcinin çabası gibi bağıra bağıra yok ediyor beni
Kime sığınayım kime gideyim bilemezken
Kendi kalbimden de sen attın yokluğunla hiç olmamışlığınla

Belki enkaz altındayım belki ölüyorum
Belki kendi içime diri diri gömülüyorum
Sesimi duyuramamanın acısıyla
Aşkı tanımlayamadan terk-i diyar ediyorum sürgünümden