Kaybollan Gençlik Şiiri - Ozan Rari

Etrafımda cıvıl cıvıl gençler hayal ediyorum,
Aşıklar, sporcular, sanatçı olanlar veyahut sadece mutlu olanlar...
Çok mu hayalperestim yoksa gençler gün geçtikçe kaybolup gidiyor bile bile?
Sonu nereye varacak bu öfkenin, kıskançlığın, tembeliğin aradaki uçurumların!
Nesil farkı var desen o da yok aynı jenerasyonun evlatları bunlar
Birbirini anlaması gerekiyorken nasıl kuyu kazarım arkasından yada nasıl faydalanırım arkadaşımdan!

İki tür olarak ayırıyorum kendi yaşadığım gençliği;
Bir grup var dünya'dan haberi yok aldında araba, cebinde para ve aklında fesat ile...
Bu nasıl gidişat ey uyuyan dev?
Sizler birçok kişinin asla ulaşamayacağı şeylere sahipsiniz,
Bir gün onunla başka gün bununlar,
Her gün zevkü sefa!
Bir daha mı gelicem hayatta felsefesi aklınızda
İlerde gençlik gidecek elden belki muhtaç duruma geleceksiniz o zaman ne olacak?
Aile kuracaksınız bu kafayla ne aldınki ne vereceksin doğacak evladına!

Diğer kesim sürekli sessiz vaziyette,
Akıllar daha düzgün çalışıp, yararlı olunmaya çalışılıyor
Tabi kısır döngü içerisinde belki mutlular kendi hallerinde,
Sürekli geleceğe yatırım yapıp bi haber kalıyorlar hayatın güzelliklerinden!
Bir kez gelip geçecek gençliği bilmeden, doyasıya yaşayamadan...

Herkezin sebebi bir öncekilerdir
Kimisi ben yaşayamadım sen yaşa evlat
Diğeri ise ben yaşadım ama sen kendi çarene bak havasında!
Ben sevmedim, içimde yok taraf olmaz hiçbir zaman
Yalnız üzüntülerim var bu gidişatın karanlığı sebebiyle
Başı aile sonu tüm millete yansıyor bu dengesiz karşıtlıklar!
Sonra doğuyor sakat beyinler oluyorlar yük ekstradan
Nolursunuz daha erken; boş vermeyi bırakalım
Gençlik namına yaraşır yaşasın ve duyarlı olsun artık...

(Kendi içindeki delikanlıyı hisseden tüm insanlar ithafen)