Kayboldum Zaman Şiiri - Erdinç Adıgüzel

Hatıralarıma bakan küçük pencerenin kanatlarında
Ağlamak gelmedi içimden bu kez.
Bir o kadar küçük şehrimin yalnızlığında.
Oysa evcimen bilirdim kendimi
Çoğu zaman çıkmazlarım da oldu ama hep sessizdi sokağım
İnsan kaybolmayı ister mi? Gözlerinle kalbimin ortasında
Ben işte böyle gezdim sokakları yalnız ve tek başına görünmeden
Olmadı ansızın uzaklara gitmeye kalktım kayboldum ıssızlığında
Yolun sonunda durdum aklıma geldi yine
Çok çabuk geçmişti zaman fark ettim
Delilleri şakaklarımda