Kayboldum Kuytularda Şiiri - Bahar Güneş

sinsi bir gece alır seni benden,
ben yıldızların büyüsündeyken...
ya da
haylaz bir çocuk misali eser rüzgar;
elimde kalan tek mumu da söndürür,
son umudu takar önüne götürür...

yap bozdur hayat
ama
yapmadan bozmaya alıştırılmış kalpler...

yapmacık masallarla büyümüşüz,
bir uçurum gerçekle aramızda...
o kadar çok yalan söylenmiş ki
doğru kalmış gölgede!

sağ gösterip
sol vurmuş hayat hep
ve sen
tam bulduğumu zannederken
kayboldun kuytularda!

seni aradı gözlerim...
seni aradı yollar boyu...

hasbelkader sevdalar yaşamıştım hep,
bir güneş doğumluk
ya da sadece bir mevsimlik.

ve sen
bitiş noktamdın bu uzun maratonda,
zaman zaman dikenlerin batsa da elime,
öyle masumdu ki gülüşün bir bebek misali...
umurumda değildi avucumun kan dolması...

şimdi de umurumda değil yorgunluğum!