'Kayboldum,Bul Beni Şiiri - Kürşat Çek

Seninle tanıştığımızdan beri bir şeyler oluyor bana, çok iyi şeyler..
Bu içimde uçuşan şeyler kelebek değil, ömrü o kadar kısa değil yani..
Durup durup sırıtıyorum gülücük saçıyorum etrafıma, sanki ben mutlu olunca bütün dünya mutluymuş gibi geliyor. Hiçbir şeyi aldırmıyorum.
Dünya ikimizin etrafında dönüyormuş gibi ama anlatamıyorum kendimden başka kimseye bu duyguyu, kendim susuyorum kendim dinliyorum..
Kardiyoloji servisinden sıra almayı düşünüyorum, benimle doktora gelir misin?
anlattıklarını duymanı istiyorum..
Diyecek ki senin kalbin normalinden iki kat fazla atıyor, adını duyduğunda katsıyısı artıyor..
Sonra seninle beraber psikiyatriye gidelim delirdim çünkü..
Senin adın bayram ve ben her gün deliyim, anlıyor musun deline her gün bayram, yani sen.. Bugün günlerden sen, yarın günlerden sen, ilerisi hep sen..
Gözlerine bakamıyorum, çünkü sen baktığım değil gördüğümsün..
Sonra bana bir gülümsüyorsun, ben bütün gün gülüyorum. Ben yendim!
Yenildiğim zamanlar en çaresiz hissettiğim zamanlardı..
Bir mesaj atıyorum, bir mesaj alındı diyor telefonunda sen aldırmıyorsun bazen..
Baksana, bak sana içimdekileri anlatmaya çalışıyorum, anlamıyorsun!
Oyun hamuru gibiyim elinde, şekiden şekile giriyorum benden bir anlam çıkartmıyorsun. Odunsun, evet o yüzden yakıyorsun beni işte..
Kızmıyorum, anlayacaksın bir gün beni..
Okulda anlamadığın bir konu gibi gör beni, defalarca sor bana her seferinde anlatırım sana kendimi..
İlk elini tutuşum aklıma geliyor, masumane bir şekilde aramızda hiçbir şey yok ama elini tutabiliyorum..
Bu yaşıma kadar elimin yaratılışının bir anlamı olduğunu klasik şeyler olarak biliyordum ama hayır, elini tutmak için vermiş Allah'ım bana..
Sadece seninle geçen zamanı yaşamaya değer görüyorum, sensiz geçirdiğim günler yas günü benim ülkemde. Saatler günler geçse bile hep son görüştüğümüz anın bir saat sonrası sayıyorum, bir dahaki görüşmeye kadar hep aynı günü yaşıyorum..
Unutkanlık başladı sen aklıma girdiğinden beri..
Yemek yemeyi unutuyorum, su içmeyi, uyumayı, hatta ilaçlarımı içmeyi bile unutuyorum..
Hastayım, doktor reçeteye senin adını yazdı çünkü.
Her gün biraz sen alıyorum ömrüme hiçbir şeyim kalmıyor..
Kendimi kötü hissettiğim bir anda kendimi başımı omzuna koymuş bir şekide buluyorum, orası birden dünyanın en rahat yeri oluyor bana..
Dokunmasınlar, senelerce kıpırdamadan durabilirim..
Aslında tek canımı sıkan konu,
bu hissettiklerimi sende de görüyor olmam, ama sorun bu değil..
Sorun; ''Bana öyle gelmiş olabilir'' korkusu, çok korkutuyor beni..
Çünkü yeri geldiğin de bazı erkeklerin konusu geçiyor aramızda nasıl kıskanıyorum bir bilsen, memnun olmuş gibi dinliyorum kafa sallıyorum gülümsüyorum, ama öyle değil..
Anlayacağın kendimi kaybettim, sende bulmama yardımcı ol..
Kokundan öptüm..