Sen,
Ormanın kendini beğenmiş
Kibirli ağacı.
Bense; kendi halinde
Dalına tutunmaya çalışan
Zavallı bir yaprak...
Her rüzgar esişinde
Korkuyla sana sarılırdım
Utanarak...
Gülerdin halime
Alay ederdin
Bu haşmetli görüntüm
Senin yüzünden bozuluyor derdin
Ve birgün;
Şiddetli bir fırtınada
Silkeleyip attın beni üzerinden
Korku dolu çığlıklarım
Ormanın her yerinden duyuldu
Düşüyordum işte yavaş yavaş
Senin güvenli kollarından
Hiç bilmediğim bir yere
Kurtuluyordun benden
Çaresizce kendimi boşluğa bıraktım
Hiçbirşey hissetmiyordum
Yere düştüğümde...
Uzunca bir süre
Yattığım yerden
Gökyüzünü seyrettim
Gözyaşlarım
Yanaklarımdan kayıp toprağa karıştı
Bir filiz açmış mıydı
Düşen damlalarımın içinden bilmiyorum
Ama benim tüm umutlarım tükenmişti
Ölüyordum...
Yağmur yağdı üzerime
Sonra güneş açtı
Bir daha eskisi gibi olamadım
Hayata tutunamadım
Çamurun içinde ki su gibiydim
KaybolduM...
Kayıt Tarihi : 19.2.2008 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birol Hepgüler.
Saygı ve selamlarımla!Tam puan!
Estetik, akıcı ve duygulara yön verişiyle çok güzel bir şiir. İçten geldiği okurken belli oluyor. Gönül penceremden 10
Çaresizce kendimi boşluğa bıraktım
Hiçbirşey hissetmiyordum
Yere düştüğümde...
Uzunca bir süre
Yattığım yerden
Gökyüzünü seyrettim
Gözyaşlarım
Yanaklarımdan kayıp toprağa karıştı
Bir filiz açmış mıydı
Düşen damlalarımın içinden bilmiyorum
Gülüşünüz yüreğinize kadar insin.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Kaleminiz çok güzel yazıyor sevgili dost ama acı ve hüzünlü yazıyor.ç Kaleminiz kutluyorum ama yüreğinizdeki hüzünlerin yok olmasını dileyerek. Sevgiler yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
TÜM YORUMLAR (17)