Sensizlik artık bu şehrin adı.
Puslu gökyüzü, köhne binaları,
Adımlarına muhtaç sokakları,
Hasretinle uzayan geceleri var.
Sensizliğe ağlayan bulutları,
Özlemine yelken açan gemileri,
Haddini bilmez bir aşığı var.
İşte böyle bir şehirde kayboldum.
Her menzilim sensizlikte bitiyor,
Her yolum sensizliğe çıkıyor.
Anlaşılan, sevda yolcusuyum Ayyüzlüm,
Gönlüne giden yolda kayboldum.
Bu sevdanın adını sensizlik koydum.
Kayıt Tarihi : 2.9.2014 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!