Kayboldukça Ölüyor Şiiri - Gülden Işık

Bu şehir kayboluyor...
Bir arayanı olur elbet
Anılarımızın,dualarımızın şehri
Sevinçleriyle coştugumuz,
Hüzünleriyle içlendiğimiz şehir kayboluyor.
Kayboluyor bu şehir
Mavisini unuttu...
Yeşili eski evlerin korkularında
Kömürkarası alın terini akıttı bir başkasına
Vardiya düdükleri sağır... konuşmuyor úcretleri
Anneler şirket lacivertlerini dikmez oldular
Martıları pozcu kesilmiş balıksız denizin kırıntılarına
Çöplerin isyanından limanarkasındaki çocukluğum bile yaşlandı
Sahte çimenlere çoğaltıldı betonlar
Kes kes bitmiyor dedikleri ağaçlar da yenildi testere kudretine.
Bu şehir kayboluyor...
Gidenlerin özlemine bel bağladığı umutlarını,
Gelenlerin hüsranında yitiriyor görmemezliğe gelse de
Bu şehir kayboluyor...
Yüzsüz sevenlerinin yüzünden;
Kayboldukça ölüyor işte !

Zonguldak