Kaybolduk biz Şiiri - Tolga Toprakçı

Kaybolduk mazide,
Kaybolduk o turunç ağaçlı sokaklarda,
Saatlerimizi kurup,
Özlemle kavuşmayı beklediğimiz,
Parklarda banklarda kaybolduk biz.
Seherin akdeniz sıcağında,
Kalabalıklar içinde kalp tenhasında
Kaybolduk biz.
Akşamları o genç elllerimize sinmiş,
Nergis kokularında,
Başucumuzdaki radyoların sesinde
Kaybolduk biz.
Terden tenimize yapışan bir telaş vardı,
Nereye nasıl yetişeceğimizi bilmeyen,
Ayaklarımızla adım adım
Kaybolduk biz.
Heyhat,adı ömür ,sanı yok,
Kim bilebilirdi ki,
Aynı trende yola çıkıp,
Ayrı istasyonlarda kaybolduk biz.
Nasip kısmet bu olsa gerek,
Öyle uçsuz bucaksız derya,
Geçeriz diyen biz,
Gel gör ki,
Gözyaşımızda kaybolduk biz.

Dolup taşan eş dost,
Sımsıcak ekmek katıklı çorbamız,
Soframızda kaybolduk biz.
Dillere destan masal gibi,
Kapılar araladık hayallere,
Ağaç kovuklarına saklandık,
Dallarında sallandık neşemizin,
Varmış rüzgardan bir nasibimiz,
Yapraklarla kaybolduk biz.

Kaybolduk mazide,
Kaybolduk o ıssız çıkmazlarda,
Köşe bucak saklanıp,
Özlemle buluşmayı beklediğimiz,
Kaldırımlarda kaybolduk biz.
Akşamın o kasvet gurubunda,
Virane bir sandalla ufuklarda,
Kaybolduk biz.
O içimize çektiğimiz buram buram,
İğde kokularında,
Dallarında kuşların terennümünde
Kaybolduk biz.
Belli belirsiz bir telaş vardı,
Nereye nasıl yetişeceğimizi bilmeyen,
Koşarcasına,
Kaybolduk biz.
Heyhat,adı ömür ,sanı yok,
Kim bilebilirdi ki,
Aynı trende yola çıkıp,
Ayrı istasyonlarda kaybolduk biz.
Nasip kısmet bu olsa gerek,
Öyle uçsuz bucaksız derya,
Geçeriz diyen biz,
Gel gör ki,
Gözyaşımızda kaybolduk biz.