Kayboldu karanlıkta yalnızken gece,
Gölgeler imdada yetişti,
Sokak lambaları sisli ve puslu,
Kaldırımlarla kardeş soğuk,
Gözlerimde parçalanıyor parke taşları,
Soğuk her yer ve sis,
Ben Buz adam.
Kayboldu karanlıkta yalnızken gece,
Sokaklar ve caddeler bomboş,
Uzaklardan gelen initlit sesleri,
Bir terk ediliş var yükseklerden,
Kaçan tetikçi,
Emir kimden?
Ve yalnızlığa boyun eğdi gece,
Kayboldu karanlıkta yalnızken gece,
Hayatı yaşanılır kılan mutluluklar nerede?
Herşey düşüncede başlayıp bitse,
Dünya mı uyutmuş seni beni?
İnilti sesleri işte,
Geçiş sesleri,
Yalnızken karanlığa boyun eğdi gece,
Kayboldu karanlıkta yalnızken gece.
Kayıt Tarihi : 13.6.2009 14:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybolur çoğu kez geceler kendi karanlıklarımızda
![Serkan Bol](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/13/kayboldu-karanlikta-yalnizken-gece.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!