Kaybolan Zaman Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bir bahar sabahı sesin soldu,
Gözlerimde yeşeren umut dondu.
Ne rüzgarlar taşıdı kokunu bana,
Gönlümdeki ateş de küle döndü, gitti.

Adımlarını duyardım her seher vakti,
Kokun dolardı her köşeye sessizce.
O tanıdık izler silindi gözümden,
Kalbimde yankın yavaşça dindi, bitti.

Her anı bir yaprak gibi döküldü,
Ruhumun derinliklerinde yankılandı.
Dokunmaya kıyamazdım ellerine,
Şimdi o eller hayalden indi, gitti.

Bir zamanlar yıldızlardık gökyüzünde,
Şimdi sonsuz karanlık yollarımıza indi.
Ne adın kaldı dudaklarımda titreten,
Ve o vedayla kalbim susuverdi, bitti.