Kaybolan yıllar. Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

Bir yaz akşamıydı sevgiyi bulduk
El ele tutmadan nasıl mutluyduk
Yasaklar diz boyu, özleme doyduk
…Bir ömür ağlattı, kaybolan yıllar.

Bir bakışla ta yürekten yanmışız
Rivayet çok, her yalana kanmışız
Elbet bir gün kavuşuruz sanmışız
…Bizi yokmuş saydı, kaybolan yıllar

Daha genciz dedik, önce rahattık
Ölümüne sevdik, çok mu abarttık
Hiç korkmadık amma töreye çattık
…Yıldız gibi kaydı, kaybolan yıllar.

Anne baba zaten bize sormuyor
Demek ki adam yerine koymuyor
Çekemeyen boş kelama doymuyor
…Hasrete yol verdi, kaybolan yıllar.

Sevgiye gözler kör kulaklar sağır
Kaçıp gidemedik şartlar çok ağır
Hasret tandırında kor oldu bağır
…Zordayız görmedi, kaybolan yıllar.

Sabırla dayandık bu kadar sene
Sitemleri kahır, susmuyor çene
Şimdi diyecekler yeniden dene
…Halden anlamadı, kaybolan yıllar.

Söylemesi kolay koca atmış yıl
Üç kuşak büyüdü, hayrette akıl
Rabbim ömrümüzü hayırlara kıl
…Asla geri gelmez, kaybolan yıllar.

Çukurova/2020