Gençliğim avuç içlerimdeki güller gibi soldu,zamansız.
Çocukluğumu hiç sorma,
Benim bile bilmediğim o eski zamanlardan kalma hüzünlerle sarardı,
Eski siyah beyaz resimler gibi çabucak,apansız.
Ne zaman büyüdüm,ne zaman yaşlandım..?
Benim mi bu titrek eller,bu buğulu gözler,ak düşmüş bu saçlar..?
Ya bu boynumda ki gitmek bilmez adımla özdeşleşmiş hüzünler..?
Şimdi,şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler,
Bir de yarınlara dair o çocuksu umutlarımı
Ve,ve onca vefasızlığın ayakları altında yitiridiğim güveni
Daha ne isterim ki...?
Biliyorum imkansız...!
Artık geceden karanlık heveslerim
Gün yüzüne çıkamayacak kadar yorgun sevmelerim
Ve küskün yüreğime boyun eğen yaşama isteğimle
Yolculuk etme vaktidir ey kalbim.
Toparlan,durduğumuz yeter gayri.
Gün hayalleri yakanın günü
Gün ümitleri kıranın günü
Gün seni senden alıp da sana zerreni bırakmayanın günü
Böylesi devran bize haram
Bundan gayrı kara toprak olsun bize kucak açan...
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah Min-el Aşk
