Zamansız öten şu horozlar yüzünden,
Gönül saçımı yoldu,yorgun karanlığım.
Süzülürken uykularım,yaşlı gözümden.
Tutulan sanki güneşti,soldu aydınlığım.
Ağlarken gözüm,siyah tüllere kondum.
Zamanın karanlığında,geceleri yoldum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var