Kaybolan Umutlar Şiiri - Mustafa Muho

Yorgunum, dünya üstüme çökmüş,
Her adımda zaman, bana yabancı bir ses.
Bir umut vardı, belki de sadece rüya,
Şimdi o da kayboldu, karanlık her köşe.

İçimdeki boşluk, derin ve geniş,
Her nefeste daha da zorlaşan bir hıçkırık.
Gözlerim bulanık, bakışlarım kaybolmuş,
Hayat bir yük olmuş, taşımaktan yorulmuş.

Her sabah bir umutla uyanırdım,
Ama günler geçtikçe, o umut silinirdi.
Bütün sokaklar beni çaresiz bekler,
Bir adım daha atmak, işte en büyük tehlike.

Sesimi duymaz kimse, suskun bu şehir,
Herkes kendi savaşında, ben kaybolurum yine.
Ve yorgun adımlarım, ne kadar ileri giderse,
Bir şeyler daha kaybolur, içimde, hiç geri dönmez.