Duman karası gibi isli,
şu serin akşamların.
zifiri karanlıklarında,
hiç yürüdün mü sen.
sabahlara hasret kalan,
en derin acıların,
kahreden yanlızlığını,
hiç taşıdın mı,
yorgun bacaklarında...
Ey mor dağları koklayan,
karanlık bulutlar.
zirvelere yağan karların,
gölgelerini mi yoldun,
ayaz gecelerinde.
Yoksa...
Dipsiz kuyulara dönen,
şu gönül zindanında,
gamlı baykuşları mı uyuttun,
yorgun kanatlarında.
Heyhat...
nemli gözlerimden yuvarlanan,
öfkelerimi kuruttukça,
harman yerine döndü.
bak yine dertli gönül.
Kuruyan hayallerimi savurduğum,
hırçın rüzgarlarında kayboldu,
terleyen gölgelerim.
Ancak...
avuçlarımda toplanan,
göz yaşlarımda yeşerdi,
baharım oldu.
kaybolan tüm umutlarım.
Kayıt Tarihi : 27.6.2009 20:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!