buhulanmış camın ardında kalıyor mutluluklar
Hani yaşamak isteyipde yaşayamadığımız hayatlar
yavaş yavaş sızıyor bedeninden geçen yıllar
sızlıyor canında acıtmıyor zaman geçtikçe eskisi kadar
olana oldu diye üzülürken bitmez sandıklarında bitiyor
yalnızlığa sığınmış ruhun ıruhsuzluğuna bürünüyor bedenin hatta
eğildiğinde doğrulurken çektiğin acıyla birleşiyor yaşayamadıkların gözünün önünden geçiyor boşa geçen zamanlar
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta