Kaybolan Mazi Şiiri - Münevver Erilmez

Bir zamanlar Adalar
Manzarası var idi,
Salonumun penceresinde.
Kahrolası kaçaklar,
Göğe tırmanan saçaklar,
Bitirdiler birer birer.
Kalmadı ne Adalar
Ne deniz, ne de derya.
Hiç doymayan insanoğlu,
Yoksa insana saygınız,
Doğaya saygı duyunuz.
Yetkililer uyuyunuz,
Makam, mevki gider olsun,
Güzellikler heder olsun,
Dalında gülüm solsun,
Kalmasın ne manzara, ne tamzara
Neye gerek deniz, ada
Sana ne oluyor garip şair,
Otur oturduğun yerde,
Hır çıkarma durduk yerde.
Seyreyleme gün batarken,
Denizde turuncu akşamları.
Kat üstüne kat gerek.
Doymak bilmeyenlere
Tomar tomar para gerek