Kaybolan Kelimeler Şiiri - İsmail Çifcibaşı

Bugünle beraber, kim bilir Kaç yemin ettim
Kaç tövbe, yine günahım sen
Bugün günlerden pazartesi
Yeni başlangıçların habercisi
üstelik Havalar da soğudu !

Yeni bir sayfaya başlıyorum, pirüpak
Ancak yine seninle, çünkü Seninle bitirmiştim
Bu yüzden başlangıçları
yalnızca sana yakıştırıyorum

Sen gözümde masum, gönlümde günahkarsın
Öpecek el bulamamış
Eski ayakkabılarla yeni bayram kutlamış
Bir kimsesizin bayram sabahısın,
Üstelik Havalar da soğudu !

Ruhumda gezinen sessiz, sakin, soğuk bir bıçaksın
Ne zaman saplanacağı belli olmayan
Tam bu satırlarda kayboldu kelimelerim...
Sustum söyleyemedim, üstelik Havalar da soğudu !

Sahi gönül kuşum üzülüyorum çünkü şiirlerim
Doya doya seni anlatmak dururken
Hep çektiğim acıyı tanımlayacak
Sözlerim sevgi değil sancı kusacak
Üstelik Havalar da soğudu !

Ahh ki ne ahh ellerinde kırmızı pembe güller
Göğsümde yetiştirdiklerimden değildi
Kirlendi ellerin... Kirlendi hayallerim...
Öyle bir gün ki o gün, havalar da soğudu !

Sen, hiç bir zaman anlamadığım
Yabancı bir şarkıda ki o en keskin notasın
Zerre kadar tanımıyorum ancak
İçinde bana ait Bir sır var biliyorum

Üzülüyorum gönül kuşum üzülüyorum
Satırlarım sevgi sözlerini tanımayacak
Diye üzülüyorum Sevebilenler değil
Bir köşede fark edilmeyi bekleyenler
Soluğu Mısralarımda alacak, diye üzülüyorum
Üstelik Havalar da soğudu !

Tecrübe ettim
Soğuk havalarda daha çok özlüyormuş insan !
Sarılmak, saklanmak, sığınmak istiyormuş
Ben hep üşüdüm, dört mevsim kırk iklim üşüdüm
Sen yoktun.

Bunca yanlıştan sonra girebilirsen eğer
Bu gönül memleketindir
Sana kal diyemedim, gel de diyemem
Henüz ağarmadı sakallarım.

Havalarda soğudu...
Daha neyi bekliyorsun çık gel
Bu gece vakit tamam
Kar beyaz , kardan beyaz sakallarım.