Kaybolan KARANLIK Şiiri - Fikret Turhan

Karanlık,
Karanlığa bulaştıkça
Koyulaşmakta...
Eller..
Gözler..
Yönler..
Koyu karanlıkta
Kaybolmakta...

Karanlığın,
Önü de yok arkası da
Üstü de yok altı da
Karanlık,
Yönünü kaybetmiş
Kendini aramakta...
Eller..
Gözler..
Yönler...
Koyu karanlıkta kaybolmakta...

İşte,
O anda
Sesler..,
Karanlıklara el
Karanlıklara göz
Karanlıklara yön olmakta...
Sesler karanlığa
El olunca...
Göz olunca..
Yön olunca..
Sesler karanlığa karışınca..
Karanlık,
Usul..usul..açılmakta...
Sesler yön olmakta..

Sesler..
Eller..
Yönler..
Birbirlerine sarıldıkça
Koyu karanlık
Nefes.. nefese..
Aydınlığa doğru..
Koşmakta..

Fikret Turhan-Yalova,
30.09.2015