Kaybolan insanlık Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KAYBOLAN İNSANLIK

Eskiden büyükler sayılır,
Güzelim gelenekler korunur,
Saygısızlıgın hesabı sorulur,
Şimdi kayboldu insanlık.

Üç kuruş menfaat ugruna yok oluyoruz,
İnsanın insana saygısızlıgın hesabını soramıyoruz,
Bin yıl geride kalıyor yok oluyoruz,
Şimdi kayboldu insanlık.

Anne-baba degerleri yok oldu,
Kardeş kardeşi düşman görer oldu,
Saadet zinciri karamsarlıkta kaldı,
Şimdi kayboldu insanlık.

Mutlulugun anahtarı para oldu,
Sevgi-saygı çemberi çocuklugun anısı oldu,
En güzel yıllar geçmişte bulundu,
Şimdi kayboldu insanlık.

Yılları insanları tanımakla geçiriyoruz,
Yaşam bir savaş iyiyi şeçemiyoruz,
Arkadaş seçmeyi beceremiyoruz,
Çünkü kayboldu insanlık.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR