Kaybolan Hayat Şiiri - Sevil İsmail

Bir sabah uyanacaksın ve
İnsanlar olmayacak,
Gökyüzünde gri bulutlar,
O sabah güneş doğmayacak.
Aynaya bakmaya korkacaksın,
Aynadaki aksini göremezsin diye
Belki cesaretlenip bakacaksın
Ve göreceksin, yılların nasıl geçtiğini.
Bir sabah uyanacaksın ve
Herşey için geç olacak.
Üzüleceksin, yanacaksın kaybettiğin yıllara,
Ağlayacaksın yitirdiğin hayata.
Kapının önünde ölü bir güvercin bulacaksın
Ve anlayacaksın yüreğinin
Nasıl parçalandığını, nasıl acıdığını.
Yıllarca yaşamış olduğun
Yabancı bir hayata ağlayacaksın,
Yitirdiğin sevdana ağlayacaksın.
Pişmanlık denizi yüreğini boğacak,
İşte o zaman anlayacaksın ki
Bir daha gün doğmayacak.
İşte o zaman ''yeniden'' olmayacak.

07.07.2008 / PAZARTESİ /16:27