KAYBOLAN HAYALLER Şiiri - Süleyman Sami

Süleyman Sami
25

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

KAYBOLAN HAYALLER

Bir düş kurdum, yüreğimde kopan fırtınalarla
Bir ateş yaktım ısınsın diye umutlar
Uzattım ellerimi taaa uzaklara
Bir an mutlu olsun diye yüreğim.
Bir an mutlu oldu solgun yüreğim
Bir anlık rüyaymış bu fasıl
Haydi uyan dedi mevsim
Gonca tomurcuğunda soldu, görmedi güneşi
Hayaller tek tek düştü bir yaprak gibi.
Sevdalara çiçek atmıştım, dostluğa ümit
Giden bir hayal değildi giden umutlardı
Bakakaldım ardı sıra nemli gözlerle
Gerçekler bir sis gibi çöktü ruhuma
Teslimiyet, işte budur gerçek
Yine bohem hayat yine meczup hayaller
Budur bana ondan kalan son emanet
Ve oyun bitti, perdeler kapandı nihayet.
Ne bir yeni senaryo, ne de yeni bir oyun var artık
Ne oyuncu, ne de seyirci var sıralar bom boş
Bakar sahneye kurşun gözlerle umutsuzluk ve yalnızlık
Yıldızlarım gökte parlamıyor artık, ışıklar kayboldu
Uzun geceler ve zifiri karanlık bana dost oldu
Dost olan yalnız bunlar değil bir de ağustos böceği
Gecenin karanlığını yırtan o ince sesi
Bana ninni gibi geliyor kapadıkça gözlerimi.
Yine bir gece daha bitti sonsuzlukta kaybolan
Büyütülmüş kocaman umutlardı nihayet bulan.

Süleyman Sami
Kayıt Tarihi : 15.4.2003 15:31:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Süleyman Sami