Kaybolan Güzellikler Düşüncesi

çok değişik sularda yüzüyorum
duru, öylesine temiz
en derin yerdeki en küçük kum tanesini bile görebiliyorum

biraz zaman geçiyor
içimde kötü bir his
gördüğüm masmavi deniz
bir anda yeşil kara yosunlara teslim olmuş

yüzmek istedikçe her yerime takılan yosunlar
yavaşlatıyor vücudumu
ellerime takılıyorlar, boğazıma sarılıyorlar
boğuluyorum
yutkunamayacak dereceye geliyorum
garip
hala içimde bir umut taşıyorum

aslında çırpınmasam
nefesimi tutabilsem içimde
biliyorum
yatsam denizin üzerine
ne deniz boğabilir beni
ne de boğazıma sarılan yosunlar kesebilir nefesimi
bana öğretmene gerek yok
biliyorum, biliyorum ama
içimde bir fırtına var sanki
'kaybolan güzellikler' düşüncesi
bozuyor bütün sakinliğimi

nefesimi tutabilsem
yatsam denizin üzerine
kapatsam gözlerimi
fark etsem düzmeceyi
zihnimin odalarını tertemiz damlalara boğsam

mesela Masal var bizim
hep anlatırım ya aynı masalı
bütün kötü düşünceleri aklının tersiyle iter bir kadın
üşenmez, temizler kötüye giden ne varsa içinde
bu şekilde belki yaşamında değil ama
zihninde saf, temiz, mavi damlalar kalır
her düşüncesi zamanı geldiğinde
yaşamının denizine bulaşır
kötü giden ne varsa üzülmez
çünkü kötülük
iyiliklerin varlığını hatırlatır